نه ديگه اين واسه ما دل نمي شه يه كار واقعا خاطره انگيز و استثنائي از آلبوم شاهكار شهر قصه. شعر و آهنگ از بيژن مفيد. تنظيم جديد از پورناظري ها، ني اين كار رو جمشيد عندليبي ميزنه و سنتورش از مجيد اخشابيه كه حسين بختياري اونو خونده. نسخه ي اصلي كار رو ميتونين از اينجا دانلود كنين كه با صداي خود بيژن مفيد در نقش موش خونده شده و مابقي حيوون ها هم دكلمه مي كنن وسطش...
يار دبستاني با صداي مرحوم فريدون فروغي و آهنگ و شعر منصور تهراني. اين كار رو اولين بار مرحوم فروغي براي فيلم از فرياد تا ترور به گارگرداني منصور تهراني ميخونه كه فيلم مال اوايل انقلابه. منتها موقع انتشار فيلم، اجازه ي پخش صداي فروغي رو نميدن و در واقع از اون تاريخ، ممنوع الصداش ميكنن. بعد از اون جمشيد جم دوباره اين ترانه رو ميخونه كه بارها از راديو تلويزيون ايران هم پخش ميشه و معروف ميشه... در كل جمشيد جم از ممنوع الكار بودن فروغي سو استفاده ميكنه و اين كار رو به خودش نسبت ميده... و توي چند سال اخير كه اين ترانه در راستاي جنبش هاي دانشجويي كمي معروف شده، جمشيد جم مصاحبه هاي متعددي در راستاي مالكيت دروغين اين اثر ميكنه...
روياي وصل با صداي حسام الدين سراج، آهنگ از رامين كاكاوند و شعر از مولانا؛ گاهي وقتا از تكنيك سراج خيلي خوشم مياد، با اينكه مثل مرحوم بنان صداي وسيعي نداره، اما خب با تكنيكش اين ضعف صداش رو جبران كرده...
بت شكن يه آهنگ قديمي و خاطره ساز با صدا و آهنگ صادق نجوكي؛ بازم ياد بچگي ها به خير.... كاراي نجوكي رو همه شونو قبول دارم... تقريبا همه ي آهنگ هاي قشنگ هايده و مهستي و حميرا و معين و خيلي هاي ديگه رو صادق نجوكي ساخته... خودش هم چندتا كار رو خونده... مثل همين كار..
مدار صفر درجه كاري بسيار قوي و البته نو با صداي عليرضا قرباني، شعر از افشين يدالهي و آهنگ از فردين خلعتبري... شعر واقعا فوق العاده س... تنظیم هم روش کار شده... قربانی هم خوب از پس کار براومده... در کل به نظر من کار خیلی خیلی خیلی بزرگی از آب دراومده...
كوير دل با صداي بانو مرجان؛ مرجان صداي قشنگي داشت (و البته فك كنم هنوز داره) منتها متاسفانه بد موقعي شروع به كار كرد و تا اومد سري توي سرها دربياره انقلاب شد و بعدش هم ديگه كاري اجرا نكرد!
مرا ببوس با صداي حسن گل نراقي، اين تنها و تنها كاريه كه گل نراقي خونده، آهنگ از مجيد وفادار، گويا ويولون اين اثر رو پرويز ياحقي زدن و پيانوي اون هم از مشير همايونه، البته داستان هاي متفاوتي درباره ي تاريخچه ي اين اثر وجود داره كه به سختي ميشه درباره ي درستي اون داستانها نظر داد...
سرو روان من كو؟ با صداي عليرضا افتخاري، آهنگ از جليل عندليبي، شعر از انوري. افتخاري رو نوجووني هام خيلي دوست داشتم، شايد بيشتر از هر خواننده ي ديگه اي، اما از حدود سال 77 و 78 ديگه گذاشتمش كنار. اين كار يكي از آخرين كارهاي خوبشه، البته تا اون زمان كه من كارهاشو دنبال ميكردم. در واقع از اون موقع كه ميگم گذاشتمش كنار ديگه حتي يه كار هم ازش گوش ندادم. اون زمان كه عليزاده و مشكاتيان باهاش كار ميكردن يا آلبومي مثل نيلوفرانه رو با خوشدل بازسازي كردن كجا و الان كجا؟؟؟